Jonen:
Een mini waterdorp lieflijk gelegen aan de Walengracht. Midden in De Wieden halfweg het Beulakerwijde en het Giethoornsche meer. Een fotogeniek dorpje geliefd bij fotografen. Maar ook in trek bij kunstschilders.
De 8 voormalige rietgedekte boerderijen markeren nog steeds het wonderschone rietlandschap rond Jonen en het enige met pannen bedekte huis lijkt hier wel de baas te spelen.
Het pontje van Jonen dat alleen fietsers en wandelaars overzet, is heel bekend bij menig natuurliefhebber. Het is niet te missen als je langs vaart. In de jaren zestig was Klaas Petter de pontbaas, maar hij was ook kroegbaas in z’n min of meer illegale huiskamercafé. Mooie tijden van weleer. Het hele dorpje Jonen is maar net even groter dan het Rembrandtplein in Amsterdam.
De Bluewaters mindert altijd vaart bij Jonen en dit om z’n passagiers iets langer van dit dorpje te kunnen laten genieten..
Ook kunnen we t.z.t. met de fotoboot muisstil door dit prachtige waterdorpje varen. Misschien een paar leuke fotomomentjes bij het pontje.
Foto’s: Luc van Erkelens.
Hier nog wat meer algemene info over Jonen
Het waterdorp Jonen, gelegen in het natuurgebied Weerribben-Wieden, heeft een interessante geschiedenis en staat bekend om zijn unieke ligging te midden van waterwegen en rietvelden. Hoewel Jonen tegenwoordig een klein dorp is met slechts enkele tientallen inwoners, heeft het een rijke historie.
Dit waterdorp was oorspronkelijk een veenkolonie, gesticht in de 17e eeuw. Het gebied werd ontgonnen voor veenafgraving en de kanalen en sloten werden aangelegd om het veen te ontwateren en te transporteren. Door de ontginning ontstonden langwerpige stroken land, de ribben, en waterplassen, de petgaten. Het vrij geisoleerde dorp ontwikkelde zich als een nederzetting van veenarbeiders en turfgravers, die leefden van de veenwinning.
De inwoners van toen waren voornamelijk betrokken bij de veenafgraving, visserij en landbouw. Ze werkten in de uitgestrekte veengebieden, sneden turf en visten in de wateren van de Weerribben-Wieden. Het water diende als transportroute voor hun goederen en verbond Jonen met andere nederzettingen in de omgeving.
Het leven was hard en geïsoleerd in dit deel van de Wieden en Weerribben. De veenarbeiders werkten lange dagen onder zware omstandigheden. Ze woonden in eenvoudige huisjes en waren afhankelijk van het veen als brandstof en handelswaar. De visserij op zoetwatervis, zoals snoek, baars en paling, was ook een belangrijke bron van voedsel en inkomsten.
In de loop der tijd veranderde de economie en verminderde de veenafgraving. De turfindustrie nam af en het gebied kreeg steeds meer een recreatieve functie. Tegenwoordig trekt Jonen toeristen en natuurliefhebbers die genieten van de rust en schoonheid van de omgeving. Het dorp heeft nog steeds enkele historische gebouwen die herinneren aan het verleden, zoals oude boerderijen en huizen. En niet te vergeten het pontje van Jonen.
Het waterdorp Jonen, met zijn rijke geschiedenis als veenkolonie en de betrokkenheid van de inwoners bij veenafgraving en visserij, draagt bij aan de unieke charme van het natuurgebied Weerribben-Wieden. Het is een plek waar je de historische sporen van het verleden kunt ontdekken terwijl je geniet van de prachtige natuurlijke omgeving.